Παλιά Επαγγέλματα

Στις αίθουσες 2 και 4 ο επισκέπτης περπατά ανάμεσα σε εργαλεία και αντικείμενα που μοιάζουν ακόμη να κρατούν τη ζεστασιά των χεριών που τα δούλεψαν. Εδώ ανακαλύπτει έναν ολόκληρο κόσμο παραδοσιακών επαγγελμάτων που στήριξαν για αιώνες την κρητική κοινωνία: τον αποσταγματοποιό με τα βαρέλια και τα καζάνια του, τον οινοποιό που μεταμόρφωνε το σταφύλι σε κρασί, τον ελαιουργό που έδινε μορφή στον πλούτο της γης, τον τσαγκάρη, τον σιδηρουργό, τον τυροκόμο, τον κηροποιό και τον μαραγκό.

Το κάθε επάγγελμα ήταν μια τέχνη ολόκληρη – καρπός ανάγκης, δεξιοτεχνίας και βαθιάς γνώσης της φύσης. Ο κρητικός τεχνίτης ήξερε να παίρνει το ξύλο, την πέτρα, το δέρμα, το μέταλλο, το λάδι και το κερί και να τα μετατρέπει σε εργαλεία, έπιπλα, σκεύη, είδη πρώτης ανάγκης, παπούτσια και αντικείμενα που άντεχαν χρόνια. Κάθε εργαστήριο αποτελούσε μικρό κέντρο ζωής, εκεί όπου οι άνθρωποι συναντιούνταν, αντάλλασσαν εμπειρίες, μάθαιναν ο ένας από τον άλλον και έβρισκαν λύσεις για όλα όσα χρειάζονταν στο σπίτι και στο χωράφι.

Καθώς ο επισκέπτης περιηγείται ανάμεσα στα βαρέλια, τα καλούπια του παπουτσή, τα αμόνια του σιδηρουργού, τα ψάθινα καλάθια του καλαθοποιού και τα ξύλινα σκεύη του τυροκόμου, ανακαλύπτει την ουσία μιας κοινωνίας αυτάρκειας: τίποτα δεν πήγαινε χαμένο και όλα είχαν τον δικό τους χρόνο, σκοπό και σοφία.

Τα αντικείμενα, προσεγμένα και καλοδιατηρημένα μέσα στον χρόνο, φωτίζουν τη συνέχεια μιας παράδοσης που περνούσε από πατέρα σε γιο και από μητέρα σε κόρη. Και μέσα από αυτή τη συλλογή, ξαναζεί ένας κόσμος όπου η καθημερινότητα είχε ήχους, μυρωδιές και ρυθμούς που σήμερα συναντάμε μόνο στη μνήμη.

Αυτός ο χώρος δεν παρουσιάζει απλώς παλιά επαγγέλματα· αφηγείται την ιστορία μιας Κρήτης που έμαθε να δημιουργεί με τα χέρια της ό,τι χρειαζόταν για να σταθεί, να προκόψει και να ονειρευτεί.